حفاظت از ۹۰۰ جریب زمین و بازگشت آرامش به خانواده‌ها: پس از این سیلاب کشت‌وکار دهقانان ولسوالی کوت را تهدید نمی‌کند
۱۴ جدی ۱۳۹۹
۴۰۰ متر دیوار محافظتی در روستای هیبت‌خیل ولسوالی کوت ولایت ننگرهار از طرف یکی از پروژههای وزارت زراعت در طی سه ماه به طور پُخته و اساسی اعمار شد. آب سیلاب‌ها دیگر خانه‌های مردم و زمین‌های کشاورزی را در این روستا تهدید نمی‌کند و همه باشنده‌گان این قریه از این دیوار مستفید شده‌اند.
این دیوار استنادی محافظتی ۴۰۰ متر طول و دو متر بلندی دارد که در دو طرف دریا ساخته شده است و ۹۰۰ جریب زمین را از خطرات سیلاب‌ها در فصل‌های بارانی مصون ساخته است.
قبل از ساخت این دیوار استنادی و به خاطر جلوگیری از خطر سیلاب‌ها، همه مردم این قریه تلاش می‌کردند و بوجی‌ها را از خاک و ریگ پر می‌کردند و روی هم می‌گذاشتند، از جاهایی دور «چم» می‌آوردند تا بندی بسازند که مانع سیلاب شود و یا با آن مسیر آب را تغییر بدهند. همه تلاش دهقانان به این خاطر بود تا کشت‌وکارشان را سیلاب با خود نبرَد. سیلاب حتا خانه‌های مردم را تهدید می‌کرد و مردم از ترس آن، برخی از شب‌ها خواب آرام نداشتند.
ملک معروف، نماینده شورای روستای هیبت‌خیل و سدوخیل می‌گوید: «در این قریه ۹۰۰ جریب زمین زراعتی همه‌ساله در خطر سیلاب قرار داشت و بیشتر از ۸۰ درصد کشت و کار مردم همه ساله در اثر سرازیر شدن سیلاب تخریب می‌شد. با توجه به این خطرها، دهقانان زمین‌های‌شان را کشت نمی‌کردند.
بنا بر مشکلات زیادی که مردم و دهقانان در این قریه ناشی از سیلاب داشتند، طرح اعمار این دیوار استنادی از طرف شوراهای انکشافی و مردم این ولسوالی به یکی از پروژههای وزارت زراعت معرفی شد. کار ساخت این دیوار آغاز و پس از سه ماه، به شکل پُخته و اساسی تکمیل شد. حالا و با تکمیل این دیوار، تشویش خانواده‌ها و دهاقین در فصل باران رفع شده و دیگر خانه‌ها و زمین‌های زراعتی آنان را سیلاب تهدید نمی‌کند. بعد از ساخت‌وساز دیوار یادشده، ۹۰۰ جریب زمین زراعتی قابل زرع است و آب کافی برای کشت و زراعت‌شان می‌رسد. پس از اعمار این دیوار، خاطر زمین‌داران و خانه‌داران در حوالی خطرات سیلاب در روستای هیبت‌خیل جمع شده است. اکنون دهقانان این روستا گندم، جواری و سبزیجات کشت می‌کنند و در یک سال دو فصل از زمین‌های‌شان حاصل می‌گیرند.
حالا که زمین‌های زراعتی مردم از خطر سیلاب محافظت شده است، آن‌ها علاقه دارند تا بخشی از زمین‌های‌شان را باغ بسازند و عاید خوبی از آن به دست بیاورند. حضرت پاچا یک تن از باشنده‌گان این قریه می‌گوید: «سیلاب زمین‌های ما را می‌برَد. چند بار نهال غرس کردیم، اما همه را سیلاب برد، از ترس، هیچ چیزی کشت نمی‌کردیم. اما حالا که این دیوار محافظتی جور شده، زمین‌های ما محفوظ است و می‌خواهیم نهال بنشانیم و باغ بسازم تا عاید خوبی داشته باشیم.»
این پروژه‌ی وزارت زراعت، آبیاری و مالداری که بر بنیاد تصمیم شوراهای مردمی فعالیت دارد، برای کاهش کشت کوکنار در ولایت‌های ننگرهار، بادغیس و فراه کار می‌کند. هدف این پروژه بهبود اقتصاد محلی دهقانان، خانم‌های بی‌بضاعت و خانواده‌های زراعت‌پیشه از طریق تولید و ترویج محصولات زراعتی با ارزش است.
