پسانداز ضیاگل در پرورش سمارق: در ۴۰ روز، ۱۵ هزار افغانی
۲ سرطان ۱۳۹۹
ضیاگل خانم بیبضاعتی است که در قریهی نوآباد ولسوالی کرخ ولایت هرات زندهگی میکند. وی علاوه بر این که محصل انستیتیوت حسابداری بخش اداره و مدیریت است، سرپرست خانوادهی خودش نیز هست. از آنجایی که شوهر ضیاگل معتاد، کودکان بسیار خرد و خشو و خسرش پیر و ناتوان اند، مسوولیت کار و روزگار به دوش او است.
ضیاگل میگوید: «در خانههای مردم کار میکنم تا خرج شوهر، بچهها، خسر و خشوی پیرم را که توان کار کردن ندارند، پیدا کنم.»
در میان این همه دشواری که برگردن خانم ضیا گل افتاده، سه سال پیش، زمینهی خوبی برای او فراهم شد. زیرا او، عضو گروپهای مشترکین و مستفدین پروژهی ملی باغداری و مالداری وزارت زراعت در بخش باغچههای خانهگی شد و تا حالا این عضویت را دارد.
یکی از همسایهها برای ضیاگل کمک کرده و گوشهای از زمینش را برای وی قرض داده است، تا ضیاگل بتواند عضو گروپهای بخش باغچههای خانهگی پروژهی ملی باغداری و مالداری وزارت زراعت شود.
خانم ضیا گل در سال ۲۰۱۸ مسوول مرکز تولید سمارق صدفی، از طرف پروژه ملی باغداری و مالداری شد. امسال توسط پروژهی ملی باغداری و مالداری وزارت زراعت برای این مرکز، بذر سمارق توزیع گردید و تمام روشهای کاشت، نگهداشت، برداشت، پروسس و بستهبندی برای اعضای این مرکز، آموزش داده شد.
خانم ضیا گل حتا جا برای کشت سمارق نداشت، اما مدیر خدمات زراعتی همکاری کرد و از داخل صحن این مدیریت، اتاقی را در اختیار خانم ضیاگل گذاشت. او زیر نظر بخش باغچههای خانهگی ۴۰ روز قبل شروع به کشت سمارق کرد و حدود ۲۵ روز میشود که شروع به برداشت حاصل آن کرده است.
در این مدت، ضیاگل علاوه بر مصرف خانوادهاش و هدیه دادن به همسایههای محل، توانسته ۶۰ کیلو سمارق صدفی را هر کیلو در بدل ۲۵۰ افغانی بفروشد. ضیا گل در این ۴۰ روز، توانسته ۱۵ هزار افغانی برای خود پسانداز کند.
خانم ضیاگل میگوید، کشت سمارق زندهگی او را کاملاً متحول کرده است، چرا که هم وضعیت اقتصادیاش را بهبود بخشیده و هم موقف اجتماعی وی بلند برده است، طوری که تا حالا چندین بار آدمهای بلندرتبه مانند ولسوال منطقه، مدیر امنیت با تیمشان، مدیر قریهجات، اربابها، و رییسان شوراها و دیگر مسوولان با تیمهای کاریشان و همسایهگان از مرکز تولیدی او دیدار و از فعالیت وی بسیار استقبال کردهاند.
ضیاگل در پایان میافزاید: «علاوه بر دیدارها و استقبال از کار من، آنها [همسایهگان] خواستار این شدند تا من از پروژهی ملی باغداری و مالداری خواهش کنم که آموزشهای لازم را به خاطر تولید سمارق برای آنها نیز ارایه بدهند تا آنها نیز این فعالیت را آغاز کنند.»