سال‌مان را نو بسازیم
زنده‌گی اگر یک‌نواخت به پیش برود، اگر خسته‌کن نباشد، جذاب هم نیست. هر قدر زمان می‌گذرد، انسان‌ها نیاز دارند خودشان را با شرایط جدید، بسازند و آماده کنند.
در سال ۱۳۹۹، وزارت زراعت نیز روی کارهای بنیادین به شیوه‌های اشتراکی طرح و برنامه‌ی کار دارد. این وزارت بیش‌تر می‌کوشد تا راه‌های رسیدن به خودکفایی را از طریق ارزش‌افزایی بر محصولات زراعتی باز کند.
بر اساس طرح‌هایی که وزارت زراعت برای ارزش‌افزایی بر محصولات و در زمینه‌های کاری مختلف دارد، باید دولت و سرمایه‌گذاران خصوصی، یک‌جا با دهقانان، باغداران، مالداران، کار کنند. این مثلث، زنجیره‌های ارزشی را تقویت می‌کند و در کنار آن، به درآمدافزایی برای هر سه بخش، منجر می‌شود.
اشتراک دیدگاه‌ها و نظرهای دهقانان و جوانب ذی‌دخل در این طرح‌ها بسیار فزاینده است.
در واقع وزارت زراعت می‌خواهد افغانستان به صلح پایدار برسد و صلح پایدار زمانی حاکم می‌شود که کشور خودکفا باشد و زمینه‌های کاری برای مردم فراهم گردد.
به همین خاطر است که طرح‌های وزارت زراعت، روی تقویت کاروبار دهقانان زن و مرد، فعالان زراعتی، سرمایه‌گذاران و در نهایت اقتصاد ملی است.
بالای ۸۰ درصد صادرات افغانستان محصولات زراعتی است و اگر این محصولات افزایش یابند و ارزش‌افزایی شوند (مراحل تولید تا صادرات آن بهتر و معیاری شود) می‌تواند درآمدهای ناشی از این صادرات چندین برابر شود.
وزارت زراعت با داشتن این طرح‌ها و کار روی تطبیق آن‌ها، به این باور است که دهقانان، باغداران، مالداران و سرمایه‌گذاران و سکتور خصوصی، در کنار هم می‌توانند برای هم بازار و کار و درآمد فراهم کنند.
پس به همین لحاظ، نیاز است تا فعالان این عرصه و سرمایه‌گذاران، خودشان را با رسیدن سال نو، با اهداف نو بآرایند و روی رسیدن به این اهداف، مطابق به طرح‌های وزارت زراعت برنامه‌ریزی کنند، تا فرداهای وطن روش‌تر از امروز شود و سال‌های نو دیگری که در پیش است، با رسیدن به هدف‌ها و کار روی اهداف جدید، آغاز شود.
واقعیت این است که سال نو باید جرقه‌ای برای تازه‌شدن و تلاش‌کردن متفاوت باشد، ورنه معنایی بیش‌تر نمی‌تواند با خود بیاورد. سال نو نمی‌شود، مگر این که ما خودمان را نو و مدرن و پرتلاش‌تر از گذشته نسازیم.