چشم‌انداز ۱۰ ساله: روی‌کرد دهقان‌محور زراعت
روزهای یک‌شنبه تا سه‌شنبه هفته‌ی گذشته، وزارت زراعت، آبیاری و مالداری میزبان دهقانان از ۳۴ ولایت، نماینده‌گان نهادهای دخیل در سکتور زراعت و سایر فعالان زراعتی کشور بود. آنان گرد هم آمده بودند تا روی ۱۰ سال آینده زراعت، باغداری و مالداری صحبت کنند و نقشه‌ی راه رسیدن به توسعه‌ی زراعت را که به رشد اقتصاد ملی می‌انجامد، رسم کنند.
نزدیک به ۴۰۰ تن در این کنفرانس از سراسر کشور با درک مشکلات، فرصت‌ها، زمینه‌ها و امکانات و شناخت کافی‌ای که از وضعیت زراعتی و ظرفیت‌های زراعتی ولایات داشتند، دیدگاه‌های‌شان را با مسوولان وزارت زراعت در میان گذاشتند. هم‌چنان مواردی را که نمی‌دانستند از مسوولان وزارت در کنفرانس پرسیدند تا همه با ذهنی روشن روی چشم‌انداز ۱۰ ساله‌ی توسعه‌ی زراعت کشورشان کار کنند و نقشه‌ی راه ترسیم کنند.
مجموع نظریه‌ها، اطلاعات، طرح‌ها و گفتارها و پیشنهادهای اشتراک‌کننده‌گان این کنفرانس یک‌جا با برجسته‌گی‌ها و فرورفته‌گی‌های مسیر توسعه‌ای زراعت در هم آمیخته می‌شود و در نهایت نقشه راه زراعت ترسیم و استراتژی پنج ساله و ۱۰ ساله‌ی توسعه‌ی زراعت ساخته می‌شود.
وزارت زراعت، آبیاری و مالداری با ساخت استراتژی و نقشه‌ی راه دهقان‌محور، در نظر دارد در جریان ۱۰ سال آینده، رشد زراعت و مالداری در روستاها به خواست دهقانان و مالداران، یک‌جا با مدرنیزه‌شدن روش‌های زراعت و مالداری به کمک وزارت زراعت، صورت بپذیرد.
این نقشه‌ی راه/ استراتژی قرار است به گونه‌ای ساخته شود که عاید اصلی و اساسی رشد، به جیب دهقانان و مالداران بریزد و در نهایت افغانستان بتواند از خودکفایی بگذرد و به کشوری صادراتی بدل شود تا پایداری سیاسی‌اش روی پاهای خودش باشد.
این مسیر، طرح اساسی و اصلی خودکفایی افغانستان است. در هفته‌ی گذشته افغانستان شاهد قرارداد ۲.۲ میلیارد دالری برای صادرات جلغوزه‌ی خود به چین بود. بخش‌های خصوصی دو کشور این قرارداد پنج ساله را امضا کردند. واقعیت امر این است که تنها در جریان دو سال اخیر به جلغوزه توجه شده است و این ثمره‌ی کار مشترک رییس جمهور و وزارت زراعت در دو سال اخیر است. اگر میزان توجهات در جریان ۱۳ سال ماقبل حکومت وحدت ملی به زراعت می‌بود، امروز ممکن بود که افغانستان بتواند چندین قرارداد هم‌مانند قرارداد فروش جلغوزه به چین داشته باشد که مکمل‌های خودکفایی افغانستان می‌توانستند باشند.
رشد تولید و صادرات زعفران، باز شدن راه‌های ترانزیت زمینی و هوایی به جهان، معرفی محصولات برتر افغانستان در بازارهای جهانی، خودکفایی تقریبی در مرغداری و سایر دست‌آوردها، بیان‌گر این است که افغانستان برای رفتن به سوی خودکفایی و رشد اقتصاد بنیادی‌اش، گام‌های اساسی برداشته است.
حالا هم که استراتژی زراعت افغانستان دهقان‌محور می‌شود و دیدگاه‌های دهقانان و مالداران، فعالان عرصه‌ی زراعت و تاجران شاغل در صدور محصولات زراعتی، نقشه‌ی راه توسعه‌ی زراعت را می‌سازد، امیدها به توسعه‌ی اقتصاد زراعتی به برنامه بدل و به دست آمدنی می‌شود.
این مسیر اصلی رشد زراعت است.