آتش جنگ بر مزارع

هفته‌نامه‌ی دهقان | مهرداد احمدی
سال جاری، سال بحرانی و ناگواری برای زراعت به شمار می‌رود. از یک ‌سو خشک‌سالی و کمبود آب دهقانان را رنج می‌دهد و از سوی دیگر گسترش خشونت‌های مسلحانه باعث شده تا دهقانان نتوانند به کشتزارهای خود به‌موقع و درست رسیده‌گی کنند.
مشکل خشک‌سالی یک بحران طبیعی است، اما متضرر شدن کشتزارها به ‌دلیل خشونت‌های مسلحانه، چیزی‌ است که بیشتر از خشک‌سالی مردم را رنج می‌دهد. احتمال این‌که بحران ناامنی، مردم بیشتر را در قهر گرسنه‌گی ببرد، متصور است.
گروه طالبان، نان و شکم مردم را هدف قرار داده و می‌خواهد لقمه‌ نانی که دهقانان با دشواری‌های زیاد و با وجود کمبود آب و خشک‌سالی به‌ دست می‌آورند را از آنان بگیرد. این گروه با تداوم خشونت‌هایش کار و فعالیت دهقانان را دشوار ساخته و در مناطقی که جنگ و خشونت جریان دارد، کمتر دهقانی دل‌ و جرأت دارد تا به کشتزارهایش رسیده‌گی کنند.
چندی قبل، افراد طالبان مزرعه گندم یک دهقان را در ساحه ابراهم‌خیل، از مناطق مربوط به مرکز ولایت پکتیا، به آتش کشیدند. این دهقان با متقبل شدن زحمات زیاد و دشواری‌ها، انتظار داشت تا چند سیر گندم از مزرعه‌اش بردارد و برای خانواده‌اش لقمه‌ نانی آماده‌ سازد؛ اما جنگ و خشونت طالبان باعث شد تا او به آرزویش نرسد. طالبان این مزرعه را که هنوز حاصلش برداشته نشده بود، به آتش کشیدند و زحمات یک دهقان را به خاکستر تبدیل کردند.
همین‌طور در ماه جوزای گذشته در نتیجه‌ی تبادل آتش و جنگ، نزدیک به دوصد هکتار جنگل در ولسوالی نورگرام ولایت نورستان به خاکستر تبدیل شد.
هم‌چنین چند روز پیش، ریاست زراعت، آبیاری و مالداری ولایت هلمند نیز اعلام کرد که جنگلات طبیعی منطقه «بولان» در نتیجه جنگ آتش گرفت، اما کارمندان این ریاست و تیم اطفائیه به ‌دلیل تداوم جنگ، به محل رفته نتوانستند.
تداوم جنگ و خشونت‌ها نه‌تنها خاکستری بر کشتزارها از خود به‌ جای می‌گذارد، بلکه مانع برداشت محصولات زراعتی و انتقال این محصولات از یک ولایت به دیگر ولایت نیز شده است. در حال‌ حاضر، فصل برداشت محصولات زراعتی است، اما هم‌زمان خشونت‌های مسلحانه در مناطق مختلف کشور گسترش بی‌سابقه یافته و خیلی از دهقانان دل و جرأت نمی‌توانند تا محصولات‌شان را بردارند و یا به کشتزارهای‌شان رسیده‌گی کنند. این دهقانان می‌ترسند که رفتن بالای زمین‌های زراعتی و کار بالای کشتزارها، به قیمت جان‌شان تمام شود.
برخی از مسوولان ریاست‌های زراعت در ولایات مختلف می‌گویند که ناامنی و گسترش دامنه‌ی جنگ باعث شده تا روند انتقالات محصولات زراعتی از یک ولایت به دیگر ولایات مختل و حتا متوقف شود. طالبان در برخی از مسیرها ماین‌گذاری کرده و رفت‌وآمد و انتقال در این مسیرها متوقف شده است.
محمدعالم عالمی، رییس زراعت، آبیاری و مالداری جوزجان، می‌گوید که تداوم جنگ و خشونت تمام بخش‌های زنده‌گی مردم را تحت تاثیر قرار داده و دهقانان نمی‌توانند به‌موقع به کشتزارهای‌شان رسیده‌گی کنند. آقای عالمی گفت: «جنگ بالای تمام جنبه‌های زنده‌گی مردم تاثیر گذاشته است. دهقانان به‌موقع به کار و زنده‌گی خود رسیده‌گی نمی‌توانند، به ‌خاطر انتقالات محصولات‌شان به ‌دلیل موانعی که در مسیر راه‌ها ایجاد شده، دچار مشکل شده‌اند.»
محمدعالم عالمی تاکید کرد که هیچ بخشی از زنده‌گی مردم نیست که متاثر از پیامدهای منفی جنگ نباشد. او افزود که خشک‌سالی و گسترش جنگ، دو بحران عمده است که مردم را شدیداً متضرر ساخته است.
عبدالهادی قرلق، رییس زراعت، آبیاری و مالداری کندز، می‌گوید که جنگ باعث بدبختی‌های زیادی شده است. او گفت: «وقتی که جنگ بوده، دهقان مزرعه خود را آب داده نتوانسته‌اند. بسیاری از کشتزارها و باغ‌ها در همین دور و اطراف شهر کندز به دلیل جنگ خشک شده است.»
محمددین مومند، رییس زراعت،‌ آبیاری و مالداری پکتیا، نیز معتقد است که جنگ جز «تباهی» چیز دیگری در قبال ندارد. به گفته‌ او، در نتیجه‌ گسترش خشونت‌ و جنگ در کشور، تطبیق شماری از پروژه‌های زراعتی متوقف شده و بر تعداد افراد بیکار افزوده شده است. آقای مومند گفت: «در ساحاتی که پروژه‌ زراعتی اجرا می‌شد و مردم صاحب کار می‌شدند، کار متوقف شده است. اگر یک پروژه با هزینه دو میلیون اجرا می‌شد، حالا هیچ شرکتی حاضر نیست به چهار میلیون اجرا کند. همین پیامدهای جنگ است.»
رییس زراعت پکتیا تاکید دارد که میزان سرمایه‌گذاری‌ها در بخش زراعت نیز کاهش یافته و رفت‌و‌آمد و نقل‌وانتقالات محصولات نیز برای دهقانان دشوار شده است.