محرومیت، عملاً پایان می‌یابد
به روز پنج‌شنبه سوم اسد، با سفر نصیراحمد درانی، وزیر زراعت، آبیاری و مالداری، روشن شد که زمان و زمینه‌های پایان دادن به محرومیت و محروم بودن شهروندان فرا رسیده است و ما خوش‌بختانه در حال نقطه‌ی پایان گذاشتن به این مشکل هستیم.
بیش‌تر از یک‌ونیم سال از شروع کار نصیراحمد درانی در رهبری وزارت زراعت می‌گذرد، اما امسال با سال گذشته متفاوت است. او با سر لوحه‌ی کاری «پایان دادن به محرومیت» برای ۱۳۹۸ بودجه‌ی بامیان را نزدیک به دوبرابر سال قبل برنامه‌ریزی کرد. سال ۱۳۹۷ بودجه‌ی وزارت زراعت برای ولایت بامیان ۲۲۰ میلیون افغانی بود، اما در سال روان میزان این بودجه به ۴۲۰ میلیون افغانی رسید> یعنی عملاً این ولایت در شمار ولایت‌هایی قرار گرفت که دارای بودجه‌های خوب زراعتی هستند و وزارت تنها به دلیل‌های زراعتی، آن‌ها را تقویت می‌کند و رشد می‌دهد.
در کنار این‌ها وزارت زراعت، به تمامی پروژه‌های وزارت زراعت، دستور داده است که تا اندازه‌ی ممکن، ظرفیت‌ها و زمینه‌های‌شان را سنجش کنند و به مناطقی که پیش از این محروم بودند و نیاز و زمینه‌ی توجه دارند، کار بیش‌تر کنند. در ادامه‌ی همین تلاش‌ها، برنامه‌ی انکشاف زنجیره‌ی ارزش باغداری که ۷۵ میلیون دالر برای سه سال بودجه دارد، ۱۰ ولایت را پوشش می‌دهد که بامیان یکی از آن‌ها است.
هم‌چنان آغاز تطبیق پروژه‌ی مصونیت غذایی برای پایان دادن به سوءتغذی در خانواده‌های بامیانی، رشد زمینه‌ها و ظرفیت‌های نگهداری اولین پارک ملی (بند امیر) با ساخت زیربناها، حمایت از زنان تهی‌دست بامیان با توزیع یک‌هزار مرغداری خانه‌گی و گسترش فعالیت بخش تحقیقات زراعتی در بامیان با ساخت لات دوم فارم تحقیقی ملاغلام، از خبرهای خوش دیگر این روزها است که فعالان بخش زراعت این ولایت را شادمان‌تر و امیدوارتر می‌سازد.
واقعیت امر این است که با روی کار آمدن حکومت وحدت ملی، محمداشرف غنی رییس جمهور کشور، همواره «پایان دادن به محرومیت» را شعار حکومت تعیین کرده است. وزارت زراعت زیر رهبری نصیراحمد درانی نیز برای دست‌یافتن به این هدف، توجه ویژه‌ای به ولایت‌های محروم کرده است. این توجه ویژه حالا در بامیان، می‌تواند فصل‌های جدید و پربار زراعتی را رقم بزند.
بامیان که بیش‌ترین کچالوی افغانستان را تولید می‌کند، می‌تواند با افزایش توجهات، به افزایش تولید برسد و آهسته‌آهسته نه تنها افغانستان در بخش تولید کچالوی مصرفی شهروندان و نهادهایش به خودکفایی برسد، بل می‌تواند کچالوی بایمان به بیرون از کشور –مثلاً چنان‌که رییس جمهور غنی گفته است به آذربایجان - صادر شود.
از آن‌جایی که رشد زراعت، از تهداب‌های رشد اقتصادی است، افزایش تولید می‌تواند درهای ورود پول بیش‌تر به افغانستان را برای خرید و صدور محصولات باز کند.
بامیان و دیگر ولایت‌هایی که پیش از این محروم خوانده می‌شدند و هنوز هم به توجه نیاز دارند، حالا فصل‌های تازه‌ای به روی‌شان باز شده است و این فصل‌ها می‌تواند فصل‌های رشد زراعت، انکشاف اقتصاد و بهزیستی باشد. بامیان نمونه‌ای از این تلاش‌ها برای پایان دادن به محرومیت است و ما امید داریم فصل‌های برابری همین گونه برای سال‌های بعد نیز ادامه یابد و ما افغانستانی با شهروندان برابر و مساوی داشته باشیم و هیچ کس محروم نباشد. این گونه است که «محرومیت» بی‌معنا می‌شود.